DUNNİNG-KRUGER SENDROMU (CAHİL CESARETİ)

Dunning-Kruger Sendromu, her şeyi bildiğini zanneden, bunu her ortamda dile getiren, yersiz bir özgüvene sahip olan insanların hal ve hareketlerine denir.

Cornell Üniversitesi Psikologları David Dunning ve Justin Kruger tarafından tanımlandığı gibi, ön yargı düşük yeterlikle insanlarda bir iç yanılsamadan ve yüksek yeterlikle insanlarda dışsal bir yanlış algılamadan kaynaklanır.

Dunning ve Kruger 2000 yılında bilim dünyasına kazandırdıkları bu çalışmayla Nobel Ödülü almışlardır.

Yani, yetersizin yanlış ölçümlemesi, kendiyle ilgili bir hatadan kaynaklanırken, yüksek derecede yeterli olanın yanlış ölçümlemesi başkalarıyla ilgili bir hatadan kaynaklanır.

Hayalî üstünlüğün bilişsel ön yargısı ile ilgilidir ve insanların yetersizlik eksikliğini fark edememesinden kaynaklanır.

Üst bilişin öz farkındalığı olmadan, insanlar yeterlilik düzeylerini nesnel olarak değerlendiremezler.

“İnsanlar Neden Kendi Yetersizliklerini Kabul Etmiyor?” gibi olgunun diğer araştırmaları, yeterliliğin çok yanlış öz değerlendirmesinin, kişinin belirli bir etkinliğin performans ölçünleri konusundaki bilgisizliğinden kaynaklandığını göstermektedir. Dunning ve Kruger’ın araştırması, bir mantık bulmacasını çözmek gibi bir görevdeki eğitimin, insanların o işte ne kadar iyi olduklarını doğru bir şekilde değerlendirme yeteneklerini artırdığını da gösteriyor.

Dunning, “Öz İçgörü: Kendini Tanımaya Giden Yolda Engeller ve Sapmalar” adlı kitabında, Dunning Kruger etkisini “günlük yaşamın anozognosisi” olarak tanımladı ve engelli bir kişinin engelliliğini inkâr ettiği ya da farkında olmadığı sinir bilimsel bir duruma atıfta bulunarak şöyle dedi: “Eğer yetersizseniz, yetersiz olduğunuzu bilemezsiniz… Doğru bir yanıt üretmek için ihtiyacınız olan yetenekler, doğru cevabın ne olduğunu tam olarak anlamanız için ihtiyacınız olan yeteneklerdir.”

2011 yılında Dunning, bilgi veya uzmanlıklarında önemli, ölçülebilir eksiklikleri olan kişilerin bu eksiklikleri fark etme yeteneğinden yoksun olduğunu ve bu nedenle, potansiyel olarak hatadan sonra hata yapmalarına rağmen, olmadıklarında yeteneklice performans gösterdiklerini düşünme eğiliminde olduklarını yazdı: “Kısacası, daha iyi bir terim olmadığı için yetersiz olanlar, yetersizlikleri hakkında çok az fikir sahibi olmalıdır, bu, Dunning Kruger etkisi olarak bilinen bir iddia”. 2014 yılında, Dunning ve Helzer, Dunning Kruger etkisinin nasıl kötü performans gösterenlerin performanslarındaki eksiklikleri fark edecek bir konumda olmadığını gösterdiğini açıkladı.

Aslında biz bu sendroma güzel bir isim takmışız. Yani halk dilin de “cahil cesareti” olarak anlatırız bu durumu.

Egoları yüksek, her şeyi bildiğini ifade eden karakterlerdir bu sendrom da ki kişiler. Kolay yalan söyleyebilir, bugün söylediklerini yarın farklı yorumlayabilir ya da inkâr edebilirler ve kendilerini hiç olmadıkları gibi göstererek övünmekten de geri kalmazlar.

Bu yazıyı okuduğunuz bu zamana kadar böyle bir kişilikle karşılaşmadıysanız çok şanslısınız demektir.

KAYNAK:

https://evrimagaci.org/

https://tr.wikipedia.org/