NE KADAR DÜRÜSTSÜNÜZ?

İhanet ve yalan ilişkilerde farklı boyutlarda yaşanmış olsa da sonucu  aynıdır. Karşınızdaki insana söylediğiniz yalan ya da onu kıracak  herhangi bir davranış açık ya da gizli olsun; sizi önemseyen o kişiyi  yalnızlık, aşağılanma gibi duygulara itecektir ve bu sizin tarafınızdan  yapılmış bir nevi psikolojik şiddettir.

İnsan olarak toplumda hep dürüstlüğü savunur bununla ilgili söylemler  de bulunuruz. Öyle ki aramızda insan olmanın en iyi meziyetlerini  taşıyan, topluma mâl olmuş, ün yapmış, popülaritesi yüksek bireyler de  var. Kimileri bunu kullanarak boş vaatlerle ve süslü yalanlarla kendi  egosunu tatmin eder, kimileri de gerçekten bu çizgisini bozmamak için  doğruluğuyla devam eder. İhanetin rengi, şekli olmaz. Yalan söylediğiniz  herkesin öncellikle bir kul olarak hakkını yemiş sayılacaksınız.Bu eşiniz, arkadaşınız, çocuğunuz, kardeşiniz vs. olabilir. Bununla  ilgili geçenlerde trende bir beyefendinin telefon konuşmasına kulak  misafiri oldum. “Ya! Benim o kızlarla konuşmak, hoşuma gitti diye seni  aldatmış olmam ki, ben onların elini bile tutmadım, sadece muhabbetleri  hoşuma gitti, ruhumu okşadılar, bunu neden abartıyorsun seni duyan da  uygunsuz bir şey yaptım zanneder” diye hararetli bir şekilde kendince  durumun masumiyetini anlatmaya çalışıyordu. Aslında ortada büyük bir  ihanet, ahlaksızlık ve en önemlisi de sevgisizlik vardı. Çünkü insanlar  sevdikleri ölçüde dürüst ve ahlaklı olurlar.
Diğer bir taraftan hayatın her döneminde karşımıza çıkan; çocuğun  annesine “okula gidiyorum” diye evden çıkarak sokakta gezmesine, “ne var  bunda sadece gezdim” demesi, işçinin işverene “hastayım” deyip işe  gelmemesi gibi verilecek sayısız örnekler ihanettir ve ihanetin altında  yatan en önemli unsurda ahlaksızlık ve sevgisizliktir.

İşyerinde, alışverişte, aile içerisinde, sosyal toplumda uğradığımız  haksızlık, kandırılmışlık ve kendini değersiz, aşağılanmış hissettiren  tüm olumsuz duygular ,aslında toplumun ahlaki yapısını çökerten  eylemlerdir.

Nitekim İslam Dininde “Allah kendisine karşı işlenen hata ve  günahları affettiği halde kul hakkını bunun dışında tutmuştur. Kul  hakkını affetmeyi, zulme uğrayan kulunun iradesine bırakmıştır.  Dolayısıyla, herhangi bir kul hakkı sebebiyle tövbe edecek olan kişinin,  evvelâ hakkını yediği kimseden helâllik alması şart koşulmuştur.”

Yazan : Sultan Gören